Mogen we zomaar eten wat we willen? — Ik vraag dus ik ben S2#7
—
Met “Ik vraag Dus ik ben” onderzoeken we de filosofieën die vloeien door alle aspecten van onze realiteit
Die inzichten gebruiken we dan om oplossingen te zoeken voor persoonlijke levensvragen en maatschappelijke dilemmas.
Zo, vraag per vraag, gedachte per gedachte, maken we de wereld een klein beetje beter!
—
Mogen we zomaar eten wat we willen?
“Iedereen mag kiezen wat hij of zij eet.”
Het is één van de meest gebruikte argumenten om een debat rond het eten van vlees af te ronden.
Op het eerste gezicht lijkt het ook een sterk argument. Iedereen heeft namelijk vrije wil en dat moeten we respecteren en verdedigen. Echter, de realiteit is altijd complexer dan een simpel statement. In het stuk over “Wat is vrijheid?” haalde ik al aan dat vrijheid en veiligheid rond elkaar dansen zoals yin en yang. En wanneer één van de twee begrippen de overhand neemt, dan lijdt het andere daaronder.
In dit stuk zal ik dan ook enkele situaties aanhalen waarin iedereen helemaal oké is met het feit dat we vrijheid beperken. Van daaruit vertrek ik dan om een antwoord te geven op de vraag: Mogen we zomaar eten wat we willen?
Alles begrijpen
Als je een kilo ijs voor de neus van een kind zet, dan weten we allemaal heel goed wat er met dat ijs zal gebeuren.
Je hoeft geen ouder te zijn om te begrijpen dat een kind opvoeden daarom ook een hels karwei is. Het is een constant zoeken naar balans. Je wilt je kind de vrijheid geven om zich te ontwikkelen, maar ook de veiligheid van regels zodat het zijn eigen welzijn niet ondermijnt.
Een kind weet gewoon niet dat een kilo ijs eten zeer negatieve gevolgen kan hebben voor z’n eigen gezondheid. We vinden het dan ook perfect normaal dat we de vrijheden beperken om zijn/haar welzijn te beschermen.
Bij een kind is dat normaal, maar om de één of andere reden is het moeilijk om te erkennen dat een volwassen mens ook niet alles weet van wat er gebeurt in onze gigantisch complexe wereld. We weten niet alles en we gaan nooit alles weten. Is het dan niet logisch dat we bepaalde vrijheden beperken zodat we niet onwetend onze eigen gezondheid ondergraven…of misschien wel die van een ander?
De gedeelde waterlopen
Een voorbeeld van een situatie waarin we het meer dan normaal vinden dat volwassen mensen niet zomaar doen wat ze willen, heeft te maken met onze waterlopen.
Waterlopen en rivieren zijn van onmiskenbaar belang voor het functioneren van een gezonde maatschappij! Van landbouw en natuur tot industrie en drinkwater, er is overal nood aan H2O. Ook maar meer dan evident als je weet dat ons lichaam voor 60% bestaat uit deze molecule.
Water is daarom ook één van de meest besproken topics in geopolitieke debatten tussen verschillende naties die een rivier delen.
Landen stroomopwaarts kunnen zich bepaalde vrijheden toe-eigenen die rechtstreeks effect hebben op de veiligheid van een land stroomafwaarts. Ze kunnen via industrie en landbouw een waterloop zo zwaar vervuilen dat een land stroomafwaarts gigantisch veel kosten heeft om die proper te maken. Of een rivier kan ingedamd worden en zo de watervoorziening van het lager gelegen gebied in de problemen brengen.
Dit gebeurt overal ter wereld. Van de Nijl en de Mekong, tot de Jordaan en de Ganges. Overal ter wereld komen verschillende staten samen om regels af te spreken zodat iedereen op een gezonde manier kan genieten van het water van de rivier. Fair river sharing heet dat.
Wanneer er duidelijk gecommuniceerd wordt over de noden van elke speler, dan vinden we het maar meer dan normaal dat het ene land zijn eigen vrijheden inzake watergebruik beperkt, zodat een ander land op zijn minst even gezond kan zijn.
De gedeelde planeet
Als we wat verder uitzoomen naar de gehele planeet dan merken we dat we iets essentieel delen met 195 landen, 7.8 miljard mensen en heel veel andere organismen: De Biosfeer. Dit immens complex en robuust systeem verzorgt onze basisnoden van zuurstof tot water en voedsel. Zonder de biosfeer, bestaan we niet.
En toch — in de naam van vrijheid — wordt die gemeenschappelijke basisbehoefte overal ter wereld aan een hallucinant snel tempo verwoest.
Het is bijvoorbeeld al 20 jaar duidelijk dat onze industriële monocultuur landbouw nefast is voor de biosfeer omdat het overal lokale ecosystemen vernietigt. Meer nog, we leerden ook al dat productie voor een vlees-dieet minimum 3 maal meer negatieve impact heeft dan voor een plantaardig dieet.
Als iemand dan afkomt met het argument van “Ik vind dat iedereen vrij is om te eten wat hij/zij wil”, dan denk ik:
“Nee, ik ben het daar niet meer mee eens. Aangezien industrieel geproduceerd vlees een veel grotere negatieve impact heeft op onze kostbare planetaire ecosfeer, vind ik niet dat we zomaar de vrijheid mogen hebben om dat verder te blijven doen”.
In “hebben veganisten ongelijk?” vertelde ik al dat de oplossing nu niet is om allemaal plantaardig te gaan eten, maar wel om ons voedsel te produceren en te consumeren volgens de ecosysteem principes.
Het interessante is, leven volgens de principes van een ecosysteem is geen einddoel waarin we opeens wel alles gaan mogen doen wat we willen. In die mindset gaan we vooral inzien dat er grenzen zijn aan wat we uit de biosfeer kunnen halen.
Met andere woorden: Zelfs al leven we in een beschaving die in balans is met de natuurlijke ecosystemen, dan nog gaan we niet zomaar alles kunnen doen en eten wat we willen.
Ik zie dus geen enkel rationeel argument dat de volledige vrijheid om te eten wat we willen kan verdedigen.
De volgende stap
Ik kijk alvast uit naar een toekomst waarin onze globale beschaving in harmonie met de biosfeer zal zijn. Om daar te geraken hebben we wel nog een lange weg te gaan op vele verschillende vlakken.
Één van de volgende belangrijke stappen voorwaarts is dat we vandaag erkennen dat we zelfs als volwassen individuen niet alles kunnen weten en begrijpen. Vanuit die openheid kunnen we dan meer en duidelijker communiceren om iedereen in zijn basisbehoeften te voorzien. Waarbij het wel eens belangrijk kan zijn dat, zoals bij Fair River Sharing, sommigen hun vrijheden beperken.
Een gevolg en een onderdeel daarvan, een icoon voor die progressie, is simpelweg toegeven dat we beter afstappen van onze industriële vleesproductie en consumptie. Als we vooruit willen als beschaving dan is het tijd om collectief een te veel gebruikt argument naar de vuilnisbak te verwijzen.
Want nee, we mogen niet zomaar eten wat we willen.
Auteur: Zjef Van Acker
Editor: Els de Graef
Verder in de reeks “Ik vraag dus ik ben”
Seizoen 2
#1: Hoe zit de wereld in elkaar? — Inleiding
#2: Hoe zitten we zelf in elkaar?
#3: Wat is onze impact op de wereld?
#4: Wat met social media die onze energie vreten?
#5 Wat is vrijheid?
#6 Hebben we nationalisme wel nog nodig?
#7 Mogen we zomaar eten wat we willen?
More “I ask therefore I am”
Find all podcasts and articles — click here and dive into the archives.
Do you want to stay updated? — click here and subscribe to the newsletter!
I ask therefore I am (IATIA) investigates the philosophies that are at the foundations of our civilisation, starting there IATIA builds solutions to complex problems.
Website
http://www.iaskthereforeiam.com
Instagram
https://www.instagram.com/i_ask_therefore_i_am/
Youtube-channel https://www.youtube.com/channel/UCL_oYg4uhQDjVzBJA9VF2OA
LinkedIN
https://www.linkedin.com/company/i-ask-therefore-i-am
